پس از پایان جنگ جهانی اول و خروج اشغالگران از ایران، سرانجام قانون تاسیس بانک ملی ایران در جلسه مورخ ۱۴ اردیبهشت ۱۳۰۶ به تصویب مجلس رسید و اساسنامه بانک در ۱۴ تیر ماه ۱۳۰۷ مورد تصویب كمیسیون مالیه مجلس قرار گرفت و در روز سه شنبه ۲۰ شهریور ۱۳۰۷ بانک ملی ایران در تهران رسماً كار خود را آغازكرد.
بر حسب اساسنامه بانک ، بانک ملی ایران بصورت یك شركت سهامی دارای شخصیت حقوقی شناخته شد و تابع قوانین تجاری تلقی گردید. سرمایه اولیه بانک ۲۰ میلیون ریال بود كه فقط ۸ میلیون آن پرداخت شد و در سال ۱۳۱۴ سرمایه بانک به ۳۰۰ میلیون ریال و در سال ۱۳۳۱ به دومیلیارد ریال افزایش یافت كه تمام آن پرداخت شده است.
در سند ذیل نام شیخ خزعل خان معز السلطنه (الکعبی) به عنوان یکی از بنیانگذاران بانک ملی ایران مطرح گردیده است که این خود سندی است مهم دال بر تبعیت وی از حکومت مرکزی ایران.
