«یوهانگ گالتونگ» (Johan Galtung) وهمسرش «مِری روگ» (Mari ruge) دو پژوهشگر برجسته نروژی ارتباطات و صلح، در سال ۱۹۶۵ مقاله ای را با عنوان «ساختار اخبار داخلی» در نشریه مطالعات صلح منتشر کردند که برآمده از یک پژوهش در زمینه پوشش اخبار توسط رسانه های غربی بود.
گالتونگ و روگ در این پژوهش به بررسی نحوه پوشش اخبار بحران های کشورهایی همچون کوبا، گنگو و قبرس در مطبوعات نروژی پرداخته بودند که حاصل آن استخراج ۱۲ معیار بود که نشان می داد مطبوعات و رسانه ها در مواجهه با اخبار مختلف (دروازه بانی خبر) اخباری را جهت انتشار انتخاب می کنند که یکی از این معیارهای ۱۲ گانه را داشته باشد.این معیارها که به عنوان «ارزش های خبری» شناخته می شوند، امروزه به عنوان یکی از مبانی روزنامه نگاری توسط رسانه های دنیا مورد استفاده قرار می گیرند.
این دو پژوهشگر، در مطالعه نحوه پوشش اخبار توسط رسانه ها، ۱۲ معیار یا ارزش خبری «بسامد یا تواتر»، «آستانه»، «صراحت یا فقدان ابهام»، «معناداربودن»، «همخوانی یا هماهنگی»، «غیر منتظره بودن»،«استمرار»، «ترکیب»، «ارجاع یا تمثل به ملل برگزیده»، «ارجاع به شخص برگزیده یا اشاره به فرد نخبه»، «شخصیت سازی» و «منفی گرایی» را شناسایی کردند.
به عقیده آنها، هشت ارزش نخست، در همه‌جای جهان به طرز مشترک، مورد استفاده روزنامه‌نگاران قرار می‌گیرند و ربطی به مشخصه‌های فرهنگی ملل گوناگون ندارند؛ اما چهار عامل بعدی در گوشۀ شمال غربی دنیا از جنبۀ فرهنگی به طرزی یکسان و مشابه در امر گزینش اخبار بکار گرفته می‌شوند.
یکی از مهمترین معیارهای مورد تاکید گالتونگ و روگ که آن را به کشورهای غربی به ویژه آمریکا نسبت می دهند، معیار منفی گرایی است. این منفی گرایی بدان معناست که روزنامه نگاران غربی برای پوشش خبری یک رویداد باید در نظر بگیرند که آن رویداد در کجا اتفاق افتاده است، اگر آن رویداد مثبت است (مثلا انتخابات یا پیشرفت های علمی) باید حتما مربوط به کشورهای غربی و اصطلاحا کشورهای شمال باشد، اما اگر خبر منفی است (مانند تروریسم، جنایت ها، اختلاس ها، کشتارها، کودتاها) باید حتما مربوط به کشورهای جنوب یا جهان سوم باشد. بر همین اساس اخبار بد کشورهای جنوب، خبر خوبی برای تحت پوشش قرار گرفتن هستند.
امپراطوری رسانه ای غرب و عمله و اکله های فارسی زبان آنها در حوادث اخیر، آشکارا پرده از دشمنی با ملت ایران و انقلاب اسلامی برداشتند و در جریان آشوب های اخیر کشور، تمام توان خود را به خدمت گرفتند تا اخبار حوادث و آشوب های اخیر را به صورت متواتر در آستانه حفظ کنند و معیار منفی گرایی خبری درباره ایران را به بهترین شکل ممکن در پوشش های خبری خود لحاظ کنند.
این رسانه ها با فعالیت شبانه روزی، به طور مستمر می کوشیدند با پوشش خبری لحظه ای فراخوان ها، تجمعات، درگیری ها، به آتش کشیده شدن اماکن، کشته سازی و مرگ های مشکوک، تب حوادث و اغتشاشات را بالا نگه دارند به گونه ای که بر اساس یک پژوهش، ۵ رسانه ایران اینترنشنال، بی بی سی فارسی، رادیو فردا، صدای آمریکا و تلویزیون من و تو، در بازه زمانی ۲۳ شهریور تا ۹ آبان گذشته بیش از ۳۸۰۰۰ خبر دروغ را در فضای رسانه ای ایران پراکنده کردند.
رسانه های فارسی زبان ضد انقلاب، تنها بخش کوچکی از لشکر رسانه ای غرب علیه ایران در اغتشاشات اخیر بودند، چرا که سایر رسانه های غربی نیز که به عنوان جریان اصلی شناخته می شوند حجم وسیعی از اطلاعات دروغ و شایعه را به منظور تخریب چهره ایران در افکار عمومی جهان منتشر ساختند.
به طور مثال در حوزه اتحادیه اروپا، از تاریخ ۱۶ تا ۲۴ سپتامبر (۲۵ شهریور تا ۲ مهر۱۴۰۱) ۸۳۰ محتوای رسانه ای در آلمان، ۶۵۵ در فرانسه،۲۹۷ در اسپانیا، ۴۹۷ درایتالیا و ۱۳۴ درهلند برای سیاه نمایی ایران در افکار عمومی جهان منتشر شد. این در حالی است که، محتواهای شامل کلمه «زن ایرانی» یا «زنان ایرانی» یا «حقوق زنان در ایران» طی هفته اول مهر از مرز ۸۰۰۰ محتوا در آمریکا و اتحادیه اروپا گذشت.
این رسانه ها در یک عملیات روانی بسیار گسترده ضد ملت ایران با استفاده از تکنیک های مختلف همچون دروغ پراکنی، شایعه، بزرگ نمایی، کوچک نمایی، برجسته سازی، تحریک تعصبات قومی، قبیله ای و جنسیتی، مظلوم نمایی، ظالم نمایی، کشته سازی، مخفی نگه داشتن منبع و سایر شیوه های جنگ روانی به دنبال قرار دادن مردم در برابر هم و در برابر نظام اسلامی بودند، تا جایی که با حمایت و پوشش خبری کامل از اقدامات اراذل و اوباش، حملات وحشیانه آنها به اماکن عمومی و افراد بی گناه را به عنوان اقدامات مردم در مقابله با نظام، جا می زدند.
بر اساس الگوی گالتونگ و روگ، انتشار اخبار منفی به منظور سیاه نمایی ایران، در صدر اخبار رسانه های ضدایرانی قرار داشت و یکی از مهمترین معیارهای خبری مورد استفاده آنها بود، بدین معنا که هر خبر بدی از ایران، خبر خوبی بود تا در حجم وسیعی منتشر شود.
این امر تا جایی پیش رفت که شهروندان ایرانی با یک دوگانگی کاملا متفاوت در عرصه فضای مجازی و رسانه ای و واقعیت کف خیابان مواجه می شدند. در فضای رسانه ای و مجازی اخبار بد و پی در پی، حکایت از سقوط نظام می کرد ولی در خیابان می دیدیم که مردم در حالت عادی در تردد بودند و مشغول امور روزمره خود هستند.
این بدان معنا نیست که آشوبی به پا نشد، افرادی به خیابان نیامدند و یا درگیری وجود نداشت اما به نسبت جامعه ۸۵ میلیونی ایران و گستردگی جغرافیایی آن، این حوادث و افراد، بدون تردید دردسته اقلیتی ناچیز قرار می گرفتند، و به این دلیل که نمی توانستند تعیین کننده باشند، امپراطوری رسانه ای غرب تمام توان خود را به کار گرفت که حجمی دروغین و غیر واقعی به این آشوب ها بدهد تا به مردم بباوراند که کل کشور درگیر است و نظام در حال سقوط است و شما نیز به این آشوب ها بپیوندید. سناریویی که در عمل شکست مفتضحانه ای خورد و هزینه های سنگین غرب را در این زمینه بر باد فنا داد.
