بیانات رهبر انقلاب در رابطه با استان خوزستان
رهبر انقلاب: خوزستان نماد همدلی و همبستگی همهی ملّت ایران است.
رهبر انقلاب در دیدار اخیر خود با مردم دو استان خوزستان و کرمان به بیان نکات مهمی در رابطه به استان خوزستان و مردم آن پرداختند که قرائت جداگانه آن میتواند بیانگر اهمیت این استان و مردم آن در دید نظام جمهوری اسلامی ایران و شخص رهبر انقلاب باشد.
رهبر انقلاب: شاید بشود گفت که در تاریخِ صد و بیست سی سالهی اخیر کشور ما، خوزستان یکی از اصلیترین و مهمترین مراکز مقاومت ملّت ایران بوده و مظهر مقاومت ملّت ایران در طول این مدّت، مردم خوزستان بودند. اگر جوانهای ما با تاریخ آشنا باشند، میدانند که حدود صد و اندی سال قبل، در دنبالههای جنگ اوّل جهانی که انگلیسها آمدند به این منطقه از ایران و عراق حمله کردند، مدافعهی مردم خوزستان بود که انگلیسیها را عقب زد. فتوای علمای نجف را مردم غیور خوزستان در دست گرفتند، پرچم بلند کردند، مقابل انگلیسها ایستادند. آنجا انگلیسها با لشکر و تواناییهای نظامی وارد شده بودند، بحث تبلیغات و مانند اینها دیگر نبود؛ بر عراق مسلّط شده بودند، میخواستند بر این منطقهی از ایران هم مسلّط بشوند؛ مردم خوزستان طبق فتوای علمای نجف ــ مرحوم آمیرزا محمّدتقی شیرازی و دیگران ــ در مقابل انگلیسها ایستادند. در سفری که بنده چندین سال پیش به خوزستان داشتم،(۲) پرچم آن مبارزهی بزرگ را آوردند و ما [هم] آن پرچم را هدیه کردیم به آستان قدس رضوی؛ آن پرچم که مال مردم خوزستان است، الان موجود است. در تاریخ، اینها مهم است، اینها خیلی باارزش است. خوزستان سینه سپر کرد در مقابل انگلیسها، نه فقط برای دفاع از خوزستان، [بلکه برای] دفاع از ایران.
در قضیّهی نهضت ملّی نفت، در سالهای آخر دههی ۲۰، خوزستان محلّ برخورد میدانی ایران و انگلیس بود، به شکل تصرّف پالایشگاه آبادان ــ که در اختیار انگلیسها بود ــ و تصرّف مناطقی و مراکزی که انگلیسها برای خودشان درست کرده بودند. خوزستانیها اینجا هم صف جلو و در صف مقدّم بودند.
از همهی اینها مهمتر، ایستادگی مردم خوزستان بود در مقابل تهاجم صدّام در سال ۵۹. اوّلین گروه دفاع، از خود خوزستانیها بود. یک محاسبهی غلطی را صدّام کرده بود و آن، این بود که فکر میکرد اگر حمله کند به طرف شهرهای خوزستان ــ آبادان و خرّمشهر و اهواز و غیره ــ مردم عربی که در این مناطق هستند، علیه کشور خودشان با او همراه و همدست خواهند شد! این اشتباه غلط را صدّام کرد؛ خیال میکرد خوزستان در اختیار او قرار خواهد گرفت و مردمِ عربِ ایرانیِ خوزستان به او کمک خواهند کرد. اوّلین کسانی که سینه سپر کردند، همین مردمی بودند که او به آنها امید داشت. سردار شهید عزیز علی هاشمی (رضوان الله علیه) یک نمونه است. در اوایل جنگ، آوازهی او را صدّامیها شنیده بودند و چند سال دنبالش میگشتند؛ هر کس را اسیر میکردند میپرسیدند «علی هاشمی کجا است؟» دنبال علی هاشمی بودند. مادر شهید تا [این] اواخر زنده بود. اقوام خوزستانی، از عرب و غیر عرب، لُر و بختیاری و دیگران، اوّلین کسانی بودند که در مقابل صدّام ایستادند و یک صفی را تشکیل دادند؛ این افتخار بزرگی است، این منقبت بزرگی است، این چیز کمی نیست.
از یک جهت دیگر هم خوزستان یک استان ممتاز است و آن، این است که خونِ شهیدانِ همهی استانهای کشور بر روی خاک خوزستان ریخته شده؛ این یعنی چه؟ یعنی خوزستان نماد همدلی و همبستگی همهی ملّت ایران است. جوانها، پیشقراولان، فداکاران، از همهی نقاط کشور آمدند در آنجا، با ایمانشان و با انگیزهشان جنگیدند و جان خودشان را در راه اسلام و ایران و جمهوری اسلامی فدا کردند؛ خوزستان نماد همبستگی ملّت ایران شد. ما هرچه در طول تاریخ از قهرمانیهای ملّت ایران شنیده بودیم ــ از فداکاریها، از گذشتها، از ایستادگیها ــ در دوران دفاع مقدّس به چشم خودمان در خوزستان مشاهده کردیم. بنابراین، خوزستان مظهر ویژگیهای برجستهی ملّت ایران شد. این دربارهی خوزستان؛ جوانهای عزیزمان این چند کلمه را همراه کنند با دهها برابر یا صدها برابرِ این، از مناقبِ آن منطقهی مهمّ کشور.