نخیلات_موضوع چالش‌برانگیز و البته غافلگیرکننده میزبانی رسمی کویت از نشست حمایت از یکی از گروهک‌های تجزیه‌طلب و تروریستی بدنام در ایران موجب گردید تا تهران مجبور شود روز گذشته (شنبه) کاردار سفارت این کشور را به وزارت خارجه احضار کرده و مراتب اعتراض ایران به این اقدام غیردوستانه و مداخله جویانه را به اطلاع حاکمان کویتی برساند.
سیاست خودزنی
روابط ایران و کویت یک روابط تاریخی و دیرینه بوده که با تاسیس سفارت دو کشور در سال ۱۳۴۰ شمسی رسمیت یافت. پس از انقلاب اسلامی علی رغم فراز و نشیب روابط دو کشور در اثر همراهی کویت با حمله صدام به ایران، اما پس از موضع مخالفت آمیز تهران با اشغال کویت توسط عراق، روابط دو کشور بهبود یافته و به تقویت همکاریها انجامید. ایران در جریان اشغال کویت از سوی صدام حسین و حزب بعث عراق در ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ (۱۹۹۰ م) به خاطر حسن همجواری، ضمن بازکردن مرزهای خود برای ورود مردم کویت به ایران، این حمله را نیز محکوم و درخواست‌های صدام را در این خصوص رد کرد.
مشی تداوم روابط دوستانه میان دو طرف حتی با وجود تأثیرات منفی غیرقابل انکار تحولات منطقه ای بر مناسبات تهران و شورای همکاری خلیج فارس بویژه عربستان سعودی، همچنان حاکم بوده است که نمود آن را می‌توان در حمایت کویت از حل مسالمت آمیز مسئله هسته ای ایران، حمایت از دولت شیعه عراق و مخالفت با دخالت نظامی در سوریه مشاهده کرد. از طرف دیگر کویت در دوران شیخ صباح احمد الصباح، که از سال ۲۰۰۶ سکان حکومت این امیرنشین متمول حاشیه خلیج فارس را برعهده گرفت، با همراهی نکردن با سیاست های عربستان در قبال موضوع یمن و قطر چهره ای میانه‌روانه و مستقل از خود در منطقه ارائه داد. موضوعی که باعث شده بود تا کویت حتی پس از تصمیم ریاض به قطع روابط دیپلماتیک خود با تهران در سال ۹۴، با وجود فشارهای شدید سعودی ها حاضر به تعطیلی سفارت خود در تهران نشد.
در طرف مقابل ایران نیز به کویت به عنوان یک بازیگر سازنده و قابل شراکت در موضوعات منطقه ای و بین المللی می نگرد و به همکاری کویت و میانجی گری این کشور برای پیشبرد طرح‌‌های مرتبط با موضوع امنیت خلیج فارس با نگاهی مثبت می نگرد.
اما اکنون در شرایطی که مناسبات نزدیک ایران با قطر و عمان به عنوان دیگر اعضا شورای همکاری زمینه را برای به حاشیه راندن دیدگاه های اختلاف برانگیز و بی ثبات ساز قطب دیگر این شورا شامل ریاض، ابوظبی و منامه فراهم کرده است- با عنایت به اینکه این دیدگاه‌ها تهدیدی برای منافع کویت در خلیج فارس نیز هست- اقدام ضدایرانی اخیر رئیس پارلمان کویت عملاً به سود قطب تندرو شورای همکاری و ضربه ای به جایگاه منطقه‌ای و سیاست خارجی بی طرفانه کویت بود. نباید فراموش کرد که ویژگی‌های ژئوپلتیکی همانند مساحت کم، نداشتن عمق استراتژیک و عدم امکان یافتن جایگزینی برای صدور نفت غیر از تنگه هرمز مهمترین علل عدم تمایل کویت به تنش در خلیج فارس است.
جراحی خطا زیر تیغ افکار عمومی
از طرف دیگر با توجه به اینکه گروهک الاحوازیه که منابع مالی و تسلیحاتی و تبلیغاتی آن از سوی سعودی‌ها و صهیونیست ها تامین می شود، به دلیل انجام حملات تروریستی مختلف علیه شهروندان عادی و سربازان وظیفه به شدت مورد تنفر افکار عمومی حتی در مناطق عرب نشین ایران است، میزبانی و تجلیل از اعضای این گروهک و همچنین برگزاری نشست حمایت از آنان با هر عنوانی به تخریب روابط دوستانه میان دو کشور نیز می انجامد. در تایید این موضوع می توان به واکنش های منفی که در میان فعالان سیاسی و رسانه ای و شهروندان عادی کویتی نسبت به این اقدام صورت گرفته است اشاره کرد.
خلیل عبدالله ابل، نماینده پارلمان کویت در صفحه خود در توییتر نوشت: میزبانی رئیس پارلمان از یک جنبش مسلحانه به نام کنفرانس آزادسازی الاحواز، اقدامی بسیار خطرناک و بیهوده برای کویت است. وی در ادامه افزود: این اقدام ما به هیچ عنوان به نفع کویت نیست. اینکه ما به طور رسمی از یک جنبش مسلحانه که علیه کشور بزرگ همسایه ما اقدام می‌کند، حمایت کنیم به هیچ عنوان با منافع ملی ما همخوانی ندارد و غیرقابل قبول است. تاریخ بر این موضوع شهادت خواهد داد.
“عبدالحمید عباس دشتی” نماینده سابق پارلمان کویت هم در همین رابطه در توئیتی نوشت : آیا این امر یک اقدام خصمانه علیه یک کشور دوست همسایه به شمار نمی رود و یا آنکه فقط توئیت ها و دیدگاه های اینجانب یک اقدام خصمانه به شمار می رود آن هم به دلیل اینکه با تجاوز رژیم سعودی به یمن اعلام مخالفت کردم ؟
