جبهه التحریراحواز عامل رژیم بعث صدام

جبهه التحریر احواز در سال ۱۳۴۰ شمسی در خوزستان پس از اوجگیری حرکت ناسیونالیستی و استقلال طلبانه در مصر به رهبری نهضت جمال عبد الناصر ایجاد شد.

این سازمان در همان آغاز با عدم مشروعیت سیاسی در میان خوزستانی اعم از هر قومیتی که شکی نداشته اند که ایرانی اند مواجهه شد به سمت کشور بیگانه از جمله عراق تمایل پیدا کرد. اما این سازمان تروریستی ۲ سال بیتشر نتوانست در ایران فعالیت کند و در سال ۱۳۴۲ با نفوذ ساواک اعضای این سازمان دستگیر و عده ای به حبس طولانی مدت محکوم و عده ای نیز اعدام شدند. باقی مانده حزب به کشور عراق فرار کردند و عراق توانست این گروه را به نفوذی حزب بحث تقلیل دهد. تا بعد ها بتواند در موقع لزوم از این عناصر در راستای فشار به ایران استفاده کند.

چهار سال قبل از انقلاب اسلامی عراق در سال ۱۹۷۵ با ایران قرارداد الجزایر امضا کرد و روابط ایران و عراق به سمت بهبود رفت و زمینه فعالیت جبهه التحریر در عراق از بین رفت برخی از اعضای این حزب به سایر کشور های خلیج فارس کوچ کردند.

جبهه التحریراحواز پس از پیروزی انقلاب اسلامی با تاکید بر عدم مخالفت با جمهوری اسلامی سازمان خویش را منحل کرد. اما اندکی بعد این جبهه به دلیل وابستگی به کشور عراق و سعی حزب بعث بر استفاده از نابسامانی اوضاع که در ایران پس از انقلاب پیش آمد استفاده از حرکت قومی در ایران دوباره فعال شد. به عناون نمونه می توان غائله خلق عرب از اسفند ۵۷ تا آبان ۵۸ نام برد و پس از آن به سمت حرکت انفجاری لوله های نفت پیش رفت.

عراق که در پی جدایی خوزستان بود به مرکز گروه تجزیه طلب خوزستان تبدیل شد. زمینه برای فعالیت دوباره حزب التحریر را با کمک تسلیحاتی و آموزش نظامی فراهم کرد. تا جایی که سازمان حزب سیاسی خلق عرب در دل این حزب در سال ۱۳۵۸ بیرون آمد و سعی کرد مردم خوزستان را به دو گروه عرب و غیر عرب تقسیم کند.

هدف اصلی این سازمان تشدید مسئله قومیت عربی بود. برای دستیابی به این هدف شعارهایی مانند مصرف اولیه درآمد نفت در استان و عرب بودن مسئولین و مدیران سیاسی را مطرح کرد. عناصر این سازمان متشکل از شیوخ وابسته، ساواکی ها و عوامل رژیم سابق بودند.

غائله سازمان خلق عرب در سال ۱۳۵۸ حرکت قومی را ایجادکردند و هدف خود را کسب خودمختاری خوزستان با نام معجول عربستان عنوان نمودند و در هنگام جنگ جبهه التحریر با سازماندهی مجدد همگام با ارتش بعث عراق درگیر جنگ تمام عیار با جمهوری اسلامی ایران شد.

تاریخچه حرکت گروه های تجزیه طلب

تنها یک روز پس از انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ نگذشت که اولین گروه تجزیه طلب در ترکمن سرا با حمله به شهربانی گنبد نیروهای حاضر در پاسگاه را خلع سلاح کردند. این اولین و آخرین غائله گروه تجزیه طلب در ایران نبود. گروه تجزیه طلب ترکمن در این کار با گروه فداییان خلق و یک کشور بیگانه مشارکت داشت. این غائله یکسال کشید تا ختم به خیر شود.

یک روز پس از آغاز فعالیت ترکمن صحرا در ۲۴ بهمن ۱۳۵۷ دو روز پس از پیروزی انقلاب، گروه های تجزیه طلب کرد نیز غائله ای را ایجاد کردند که در نهایت صبح ۲۷ مرداد ۱۳۵۸ امام خمینی اعلامیه تاریخی را صادر می کنند. فرمان می دهند که ارتش باید در عرض ۲۴ ساعت خود را به پاوه برساند و ضد انقلاب را قلع و قمع کند. این غائله با فرمان امام به پایان می رسد.

ناآرامی ها در خوزستان

روز دوازدهم فروردین ۱۳۵۸ سخنگوی دولت موقت پشت میکروفون قرار می گیرد و خبری را براساس اطلاعاتی که به دولت رسیده است اعلام می کند. گویا توطئه جدیدی از خارج مرزهای کشور هدایت می شود. در راه است. بعد از وقایع گنبد نوبت خوزستان است. دریادار احمد مدنی، استاندار خوزستان در مصاحبه ای به تایید سخنان سخنگوی دولت می پردازد و می گوید: «عده ای از ضد انقلابیون پول در اختیار ایادی خود گذاشته اند تا با تقسیم آن بین کارگران خوزستان آنان را وادار به تحصن و اعتصاب نمایند».

۱۹ روز پس از سخنان سخنگوی دولت موقت در تاریخ ۶ اردیبهشت ماه ۵۸ گروه ۳۰ نفره از اعزای خلق عرب مسلمان به تهران می آیند تا با مهندس بازرگان نخست وزیر دولت موقت به گفت وگو بپردازند. این گروه قبل از مذاکره در مصاحبه ای از چریک های فدایی خلق حمایت می کنند. یکی دیگر از خواسته مهم خود را تبدیل نام خوزستان به عربستان می دانند.

چهار روز بعد از حرکت این گروه ۳۰ نفره به تهران در ۱۰ اردیبهشت روزنامه اطلاعات گزارش می دهد روسای عشایر عرب شهر و روستاهای سوسنگرد، بستان، هویزه در مدرسه علمیه آیت الله کرمی اهواز اجتماع کردند تا پشتیبانی خود را از نظام جمهوری اسلامی اعلام و هرگونه توطئه تجزیه طلبی را محکوم کنند.

آرام آرام برخوردها و تعارضات بین انقلابیون و ضد انقلابیون در خوزستان شدت می گیرد بازار خرمشهر در اعتراض به اقدامات ضد انقلاب بسته می شود و شهر به حالت تعطیل در می آید. جلسات طولانی بین مسئولین دولتی شهر و نمایندگان سازمان های خلق عرب بی نتیجه پایان می یابد.

در گرگ و میش هوای نهم خرداد ۵۸ مقارن ساعت ۴ صبح یک اتومبیل سواری با چند سرنشین در شهر به حرکت در می آید و با شلیک های پیاپی آرامش شهر را به هم می زند به دنبال این اقدام عناصر خلق عرب مسلمان به شهر وارد شده و شهر را به صحنه جنگ تبدیل می کنند مبارزه مسلحانه را علیه انقلاب آغاز می کنند. پمپ بنزین و خیابان فردوس خرمشهر اولین مکانی است که در آتش کینه این گروه تجزیه طلب در آتش می سوزد. عناصر خلقی خیابان موسوی را می بندند و دو یا سه انبار مخابرات را به آتش می کشند.

در ساعت ۷:۴۵ دقیقه صبح فرمانداری شهر مورد حمله قرار می گیرد. ساعت ۸ صبح عناصر تجزیه طلب با پاسداران درگیر می شوند. به واسطه آتش سوزی برق و تلفن قسمت هایی از شهر قاطع می شود. ساعت ۱۰/۳۰ دقیقه افراد خلق عرق از طریق کارون و شط العرب به پایگاه دریای خرمشهر حمله می کنند. آنها هنگام ظهر سه کشتی هزار تنی را به آتش می کشند.

نیروهای انقلاب به همراهی مردم در ساعات اولیه درگیری ساختمان های سازمان سیاسی و کانون فرهنگی خلق عرب محاصره کرده پس از چند ساعت درگیری موفق به تصرف ساختمان می شوند مرکز هدایت آشوب های افراد سازمان خلق عرب سقوط می کند. اما رادیو صوت الجماهیر عراق و رادیو کویت با نقل اخبار به گونه ای تحریک آمیز سعی دارند به درگیری ها شدت بخشند تا به زعم خود، خود مختاری خوزستان حاصل شود. از طرف دیگر انبوه سلاح از جانب عراق به داخل خوزستان سرازیر می شود عراقی ها حدود ۲۰ تا ۳۰ هزار قبضه اسلحه در نوار مرزی خرمشهر تخلیه و کامیون، کامیون اسلحه می آورند و کنار نهV خالی می کنند.

بعد از ظهر نوزدهم خرداد انفجار بمبی در ۱۶ کیلومتری ریل راه آهن خرمشهر موج جدیدی از درگیری ها را در پی خود دارد. انفجار دو بمب در ساختمان دولتی بندر خرمشهر و یک مرز بازرگانی در شهر آبادان خسارت های سنگینی وارد می سازد.

موجی از خرابکاری در ماه های خرداد و تیر خوزستان را فرا می گیرد.

در یکی از این اقدامات خشونت آمیز تعداد قابل توجهی از مردم بی گناه شهید می شوند. با جریجه دار شدن احساسات مردم، ضد انقلاب منفعل می شود. با دستگیری تعدادی از عناصر فعال خلق و تبعید برخی از آنها جو بحرانی شهر کاملا شکسته می شود. اسنادی که بعدها از کنسولگری عراق در خرمشهر به دست می آید نشان می دهد که این کشور بازیگر اصلی تشنجات چند ماهه در خوزستان بوده است.